3 oktober 2011

Kolkata,India. Wat een bijzondere ontmoeting vandaag. Zou vandaag op stap gaan met een driver die me naar de new market zou brengen. Heb de bijznderste man tot nu hier ontmoet, Sunil....Ben de hele dag op stap geweest. Naar een Jain temple (paradijsjes, prachtig) in de stad, echte oude buurten van kolkata gezien, new market, local market en bovenal het huis van moeder theresa. Zo bijzonder! en te emotioneel om over te vertellen; wat komt dat diep binnen! Heb er geen woorden voor (na het lezen van een van mijn mooiste boeken ever: city of joy nu in levende lijve in haar huis...). De armen langs de weg kwamen hierdoor nog harder binnen. Ze gaan zelfs bij het zebrapad liggen slapen op straat in de hoop een centje te krijgen. Er wordt gezegd dat de regering dmv allerlei projecten deze armen voorziet in levensonderhoud maar daar moeten ze wel wat voor doen: kinderen naar school sturen bijvoorbeeld daar krijgen ze onderwijs, eten en hygiene etc...echter ze blijven op straat gestuurd worden om te bedelen door hun ouders( zelfs nog kinderen bijna) omdat dat direct geld oplevert (hopen ze) en naar school gaan levert hun op dat moment niks op en zien het nut er niet van in ('wat de boer niet kent zeg maar'...)....er hangt een en al depressie en doelloosheid rond deze mensen...ik heb er geen woorden voor en kan het alleen maar observeren: geen begrip (het is te ingewikkeld; geen onwil) maar verdraagzaamheid tov 'anderen' is een van mijn leuzen hier.....Gelukkig ben ik hier alleen en heb daardoor de tijd op me te laten inwerken wat ik hier ervaar.....x